„Šta je to naša baština - posebno o jednom rukopisu koji se čuva u Jevrejskoj opštini u Sarajevu"
Sažetak
Djela svih naroda koji su živjeli i stvarali u Bosni pripadaju kulturnom nasljeđu Bosne. U naučničkoj praksi, međutim, ne postoji razmjena iskustava među onima koji izučavaju kulture različitih naroda, odnosno ne postoje paralelne i komparativne studije. Pri ovome posebno mislimo na odsustvo paralelnih studija iz oblasti turkologije i hebrastike. Postoji više razloga za to. Jedan od njih je pomanjkanje kompletnih kataloga određenih biblioteka, i nepristupačnost rukopisima. Drugo je činjenica da se muslimanski orijentalisti koji poznaju arapski, turski ili persijski jezik i koji se zanimaju za muslimansku prošlost nisu zanimali za hebraistiku i za prošlost bosanskih Jevreja, ali i obratno, Jevreji nisu izučavah arapski, turski ili persijski koji su neophodni za poimanje bosanske prošlosti rada i posebno. Rukopis koji smo pronašli među djelima pohranjenim u Arhivi Jevrejske opštine u Sarajevu svjedoči upravo o neophodnosti paralelnih i komarativnih studija, i potvrđuje činjenicu da je kulturna baština Bosne jedinstvena i nedjeljiva po nacionalnostima. Ovom prilikom istakli smo posebno jedan rukopis, pisan na lokalnom slavenskom jeziku („bosanskom"), hebrejskim pismom, čiji su tema i stil vrlo slični brojnim alhamijado tekstovima, pisanim na lokalnom slavenskom vernakularu arapskim pismom. U ovom radu donosimo tekst u transkripciji Ranka Jajčanina, zahvaljujući kojem smo i uspjeh da ga dešifrujemo. Riječ je o rukopisu pjesme u kojoj se pominje Mahmud-paša iz Tuzle i Mahmud-paša Fidahi iz Zvomika, pjesme čiji nam autor ostaje ovom prilikom nepoznat kao i razlog zbog kojeg je zapisana na hebrejskom pismu i zbog kojeg se našla među liječničkim receptima rukopisa Ljekaruše.
