Metonimijski potencijal pridjeva koji označavaju emocije i psihofizička stanja u turskom jeziku

Sažetak

U radu se analizira semantička struktura pridjeva iz turskog jezika koji izražavaju emocije i psihofizička stanja u kombinaciji s imenicama koje označavaju dijelove tijela. U prvom dijelu rada predstavljeni su neki rezultati tradicionalne semantike i postavke komponencijalne analize, s posebnim osvrtom na pristup pridjevskim leksemama koje su predmet ovoga rada.

Drugi dio tretira metonimiju kroz postavke kognitivne lingvistike koje naglašavaju enciklopedijski karakter značenja i utemeljenost značenjskih struktura u kognitivnim iskustvima čovjeka. U kognitivnoj lingvistici metonimijski koncepti nisu samo stilske figure već i važni spoznajni mehanizmi koji odražavaju kognitivne procese. Metonimijski potencijal pridjeva koji su predmet ovog rada potvrđuje teoriju metonimije kao referentne tačke jer se u ovim primjerima profilira neki dominantni fiziološki simpton kao pokazatelj psihoškog stanja.